Szedłem przez góry. Absolutnie puste. Cisza, spokój. Wszędzie las, tylko co jakiś czas wieś, i łąki. Wsie też były absolutnie puste. W pewnym momencie dołączyłem do pewnego faceta. Spracowany smolarz, szedł z opuszczoną głową, i winem w ręce. Zeszliśmy do Berehów, a dalej, tylko nam znaną ścieżką do chatki. Nie rozmawialiśmy wcale, jego spuszczona głowa, a moja nietęga mina wyrażały dokładnie to samo, nie musieliśmy o tym nic mówić. Chatka była na końcu drogi. Z dala widzieliśmy że ktoś już tam jest. Byli gamonie jakieś. Hałas robili, że aż uszy bolały. Na nasz widok spakowali się, i odeszli. Znów była cisza. My dwaj, zatroskani o własne troski, i las, spokój